Er zitten verschillende schakeringen in de vier banken uit glas en terrazzo die Veerle Verschooren ontwierp voor Dominiek Savio, het instituut dat kinderen en volwassenen met beperkingen opvangt, verzorgt en onderwijst met oog op ondersteuning van hun diverse noden. Behalve een praktische functie, smokkelt het ontwerp een aantal symbolische betekenislagen binnen wat betreft thematiek, techniek, materialiteit en functionaliteit. De zitobjecten zijn ingepland langs het wandelpad dat slingert tussen de school, internaten en andere blokken van de vernieuwde site, waar ze een link leggen met het verleden van de locatie en de noden en obstakels van de gemeenschap die Dominiek Savio versterkt.
Het glas dat verwerkt zit in deze banken, is recuperatiemateriaal van glasramen uit een van de oude gebouwen die werden weggehaald om plaats te maken voor De Tandem, de basisschool en dagopvang voor kinderen, en De Vijf, het interne verblijf voor kinderen en jongeren. Als glaskunstenaar gespecialiseerd in op maat gemaakte glas-in-loodprojecten, heeft Verschooren een passie voor het creëren van nieuwe kunstwerken met oude of reeds bestaande elementen in hedendaagse oplossingen. Haar werk past grafiek, kleur en textuur toe op een manier die de ontwerpen naadloos laat passen in de omgeving, alsof het daar altijd al heeft gestaan. Denk aan glazen deuren die geïnspireerd worden op de motieven van de vloer. In het geval van het geïntegreerd kunstproject voor Dominiek Savio waren er eerst de glasblokken van het raam uit het originele gebouw en pas daarna het ontwerp; een omgekeerde benadering die de geschiedenis van het complex vasthoudt. Geïnspireerd door het grondplan en de vormen van de omliggende architectuur, omarmen de patronen van de banken ook de nieuwe structuren van de omgeving.
Het thema van het oorspronkelijke glas-in-betondesign, de vier seizoenen, werd bij wijze van hommage doorgetrokken in de banken. Zo straalt de zomerbank met heldere kleuren in windschermmotief, ingebed in een zandkleurig terrazzo met schelpen. De lente is ondergedompeld in groen beton, groene steentjes en kleurrijke glasblokken. De winter is gehuld in abstract wit, met koude tinten glas die een minimalistische verstilling opwekken. Warme kleuren als een comfortabele jas in een patroon van herfstbladeren zijn gereserveerd voor de herfstbank.
Dieper nog dan de iconografische lagen van de buitenobjecten, is de betekenislaag die alludeert op de ongemakkelijkheid waarmee personen met een handicap zich doorheen onze maatschappij manoeuvreren. Door de banken bewust enigszins ongemakkelijk te maken, worden bezoekers heel even geconfronteerd met een parallelle ervaring: mensen met een beperking moeten elke dag onbehaaglijke uitdagingen ondergaan die onze omgeving oplevert en waardoor ze in een hoekje worden geduwd. Daarop inhakend presenteert het ontwerp van Verschooren een fysieke manifestatie van inclusie en verbondenheid. Via een uitsparing in het zitgedeelte waarin een rolstoel past, kan iedereen echt samen zitten. In deze banken zijn rolstoelgebruikers, zoals het hoort, gelijkwaardige deelnemers. De rechtopstaande stukken met doorschijnende glaspartijen en de opake glasblokken in de zittingen spelen een spel dat de diversiteit van de ervaring die deze banken bieden onderstreept.
In haar benadering van glasontwerp werkt Verschooren vaak samen met andere ambachten om een hoogstaande afwerking te bekomen, zoals de vrijstaande serie van kamerschermen die tot stand kwamen in samenwerking met ontwerper en smit Tim Baute. Voor het vier-seizoenenproject werkte ze samen met Nino Tondat die de terrazzo verzorgde. Tondats atelier werd in België opgericht door zijn grootvader die het ambacht dan weer van zijn vader meekreeg op de bakermat van de terrazzieri – de vaklieden die gespecialiseerd zijn in de Venetiaanse terrazzo-technieken. Het zorgt voor een dans van textuur die Verschooren als een cruciaal element ziet in haar werk, met rasters en variatie in diepte die de sfeer van de visuele ervaring versterkt. Het is de esthetiek van de fysieke structuren die, aan de hand van herbestemming, ambachtelijk vakmanschap en de kracht van symboliek, het verhaal draagt van inclusie, betrokkenheid en kunst, geworteld in de geschiedenis van de gemeenschap van Dominiek Savio.